تمایز در هر چیزی هم که باشد، قطعا در شباهتها نیست.
نمیدانم چگونه انتظار داریم انتخابها، ارزشها و نگاهمان به دنیا را تغییر ندهیم اما بازهم به موفقیت و تمایز برسیم.
چگونه انتظار داریم یادگیری مادام العمر را سرلوحه خودمان و سبک زندگیمان قرار ندهیم و به موفقیت و شادکامی برسیم.
چگونه انتظار داریم در کنار کار، وقت کافی برای خانواده اختصاص ندهیم و یک زندگی مشترک موفق داشته باشیم.
چگونه انتظار داریم ورزش نکنیم اما بدن سالمی داشته باشیم.
چگونه انتظار داریم هیچ چیزی را قربانی نکردهایم اما به بزرگی برسیم.
چگونه انتظار داریم تاوان موفقیت را ندادهایم اما موفق شویم.
خوب است بیاموزیم که در قبال هر دستاوردی باید برخی چیزها را قربانی کنیم.
خوب است بدانیم خواستن همه چیز در کنار هم، مساوی است با از دست دادن همه چیز.
چگونه انتظار داریم بدون هیچ تلاشی و در کمترین زمان ممکن به موفقیت برسیم.
موفقیتی که سریع و با کمترین تلاش و قربانی دادن به دست آید، موفقیت پایداری نخواهد بود.
موفقیتی که پایدار نباشد، چیزی جز خلسهای کوتاه با بارقههایی از لذت و خوشی نیست. موفقیت مقطعی، تلخی بعد از فروکش کردن حس موفقیت را نوید میدهد. اما موفقیت پایدار، بهبود مستمر و هدفگذاری قلههای مرتفعتر را نوید میدهد.
و شاید
موفقیت هنر قربانی کردن هوشمندانه بسیاری از گزینهها به نفع یک یا چند گزینه محدود است.
شاید دوست داشته باشید:
نوشتن در اینترنت، گام بزرگی برای تمایز
پرسشها مهمتر از پاسخها هستند
دروازه رشد و بالندگی از درون آغاز میشود
فرصتی برای تبادل نظر
شما چه معیارهایی برای محدود کردن گزینههایتان دارید؟